- ва
- [و]пайвандаки пайвасткунанда ва агар, ва аммо, ва ё; дар сурати паиҳам омадани калимаҳои бо ҳамсадо тамомшаванда «ва» ба «-у» ва агар онҳо бо садонок тамом шаванд, ба «-ву» ё «-ю» табдил меёбад (мас., молу ҳол, хонаву ҷо, орзую умед); ва ғайра // ва ҳоказо // ва монанди инҳо таркиби ифодакунандаи ихтисор дар охири зикри номҳо, мисолҳо ва мавридҳои дигар; ва алайкум ассалом! ба шумо ҳам оромӣ мехоҳам! (таъбири ҷавоби салом)
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.